Kimileri baharın son demlerini değerlendirerek, kendilerini dışarıya lalelerin arasına bıraktılar. Bizde geçtiğimiz Cumartesi hem bir merakla hem de yorgunluk atma amacıyla kendimizi Emirgan Korusunda bulduk. Doğayı seven bir çift olarak bazı lalelerin tüm renkleriyle canlılığını korurken ve bazılarınınsa solmuş olması bu şekilde iki tezadın harmoni oluşturduğunu görünce inanılmaz keyif aldık. Solmuş laleler canlılarıyla birlikte bir müziğin nakaratı gibi naif, bir şiirin en güzel mısrası gibi özeldi. Sanki laleler lale severlere tüm halleriyle ben buyum diye fısıldıyordu. Zaten lale benim için başlı başına bir asaletin simgesi.
Bu güzel güne kendilerine has üsluplarıyla neşe katan çocukları bu yazıya dahil etmeden olmaz. Çocuklar bu güneşli güzel günün tadını doya doya çıkarıyorlardı. Malumunuz evren onların hizmetinde. Kimi kayağıyla, kimi bisikletiyle kimi ise pateniyle oradaydı. Kimi ise adeta büyümüş küçülmüştü, lalelerin arasında bir büyük edasıyla ailelerine pozlar veriyorlardı. Bizde bu anı yazı ve fotoğraflarla ölümsüzleştirmek istedik.
Discover more from Erkan's Field Diary
Subscribe to get the latest posts sent to your email.