Emre Sevimbige
emre_bige@yahoo.com
BİR DERS İÇİN YAPILAN BİR DENEY. FACEBOOK VE TWITTER?SIZ 1 HAFTA?
İnternetsiz Geç(EMEY)en 1 Hafta
Bu dersi aldığım gün biliyordum, 1 hafta internet orucu olacak falan diye. Komple internet olarak mı? Yoksa sadece facebook, twitter gibi sosyal paylaşım siteleri mi? Diye düşünmüştüm. Sadece facebook ve twitter olsa da fark etmezdi ki, o da neredeyse imkansızdı. Bağımlılığa dönüşmüşlerdi. Belki sigara, alkol değildiler. Ama belki de en az onlar kadar zararlıydılar. Sabah uyandığımd elini yüzünü yıkamadan bilgisayarın açma düğmesine basan biri olmamın çok sıradan olması ne kadar sıradışıysa, o kadar büyük bir bağımlılık sözkonusu. Birisinden mail beklemediğin halde, 2-3 saatte bir mailbox?ını açıp bakmak falan, akıllı insan işi değil. Ama böyle. ?Hangimiz değiliz ki?? demeyeceğim, ama çoğumuz böyleyiz?
Bölümüm ve diğer ödevlerim ve atmam gereken yazılar gereği interneti kullanmak zorundaydım ancak Facebook ve twitter?ı kullanmayayım dedim. Başladım da. İlk 2 dakika, herşey kolaydı. (Burada mübalağa ediyorum tabii, ancak şu cümle girişinden, en azından bir ?ilk birkaç saat, ilk gün kolaydı? çıkmalıydı. Diyemedim.) Ee, bir mention gelse akıllı, hatta aklı yüzünden ürkütücü cep telefonum direkt ses veriyordu ama? Bu akıllı telefonlar da beni ürkütüyor zaten. Ünlü değilim bir şey değilim ancak her an izleniyormuş gibi his veriyor. ?Big Brother? modunda, bazen bataryasını çıkartıp derin bir nefes alasım geliyor. Teknoloji bu kadar mı hükmetti? Bu kadar mı hastayım?
Neyse, ben aktif olmazsam zaten bana yazacaklar niye oradan yazsın ki? Kaldı ki facebook?u oldum olası çok sevemedim ve çok kullanmadım. Amma velakin, twitter?da, sevdiğim ünlülerin, hoşlandığım kızın, yakın arkadaşlarımın, onun bunun neler yaptığını deli gibi merak ediyordum. Ayrıca doldukça da, streslendikçe de twitter?da içimi dökmek çok hoşuma gidiyordu.
Streslendim, içimi dökemedim, o benim psikoloğumdu ama? Psikoloğa gidince ben bu kadar rahatlamamıştım mesela. Ee, gitgide ruh hastasına dönüşüyordum. Ayrıca sevdiğim kız ne halt yiyordu kim bilir. Mesajla sormak çok kolay olmayabilir her zaman. Belki belli şartlar cesaret ettiremez. Derken ilk gün sonunda bir mention geldi. Blackberry?min, o twitter?dan bildirim gelince çıkardığı muhteşem ses ve o mavi renk kuşunu görünce dayanamadım baktım. Finansbank atm?sine ettiğim küfüre karşı finansbank yazmış bana. Ama ya daha önemli birşeydiyse, o mention hayatımı değiştirecektiyse? O yüzden bakmak zorundaydım. Zorundaydım! Evet, gitgide deliriyordum. Facebook?u açmadım, tam bir hafta boyunca, ama email?lerimi kontrol ettiğimden, oradan da facebook?la ilgili belli bildirimler gördüm ancak zaten facebook çok umrumda değil dediğim gibi. Ama psikologsuz, sevdiğimsiz, eğlencesiz, takipsiz, trend topic?siz yaşayabilmem sadece 2,5 gün sürdü. Dayanamadım ve döndüm. Ya ruh hastası olacaktım, ya da twitter?a dönecektim. O kadar yalnızdım ki, tüm asosyalliğiyle sosyalleştiriyordu beni sosyal medyaların şahı?
Not: Dersin ve öğretmenin adını söylemeyeceğim. Böyle daha heyecanlı.
Resim kaynakları;
http://www.facebookkazanclari.com/Resim/facebook-arkadas.jpg
http://www.teknofikir.com.tr/teknofikir_blog/blog_img/b27b37f8b646.jpeg
http://a1.twimg.com/profile_images/1077983798/twitter-logo11_bigger.jpg
http://www.fikirhaber.com/wp-content/uploads/2012/03/twitter-and-facebook.jpg
Discover more from Erkan's Field Diary
Subscribe to get the latest posts sent to your email.