Babalar bisikletin selesindeki el gibidir…
Siz pedalı çevirmeye başladığınızda düşecek miyim korkusu sarsa da her yanınızı, Onun elinin varlığı cesaret verir size…
Belki de bu yüzden bir çocuk için bisiklet hayatla imtihanın ilk adımıdır…
İlk bisiklet unutulmazdır…
Pedalları çevirip, dengeyi tuttursanız da sürat yapana kadar geçen sürede düşer kalkarsınız…
Kimi zaman ufak sıyrıklar, kimi zaman ağır yaralardır size eşlik eden..
Her seferinde daha güçlenerek ayağa kalkar, daha çok yol alırsınız..
En sonunda en sert virajları, en dik yokuşları tırmanırsınız…
Ne de olsa görünmeyen el selededir…
Düşeceğiniz de sizi tutacağınızı bilirsiniz..
İşte bu yüzden daha hızlı yol alır, gözünüzün kesmediği yollara sürersiniz bisikletinizi..
Hayatta böyle değilmidir aslında..
İnişleri, çıkışları, keskin virajları vardır…
Her sendelemede arkanızda görünmeyen elin varlığı cesaret verir….
Küçükken ne de heybetli gelirdi bana babamın 1.90?ın üzerindeki boyu.. Şimdi aramızda sadece bir karış fark var… Şimdi ise onun koca bir çınar gibi duruşu heybetli geliyor….
Onun gücünü yıllar artırıyor, hayat pekiştiriyor…
Erkek beklenirken kız doğmuş biri olarak borcumu tamir edevat işlerinde yaptığım çıraklık, tokuşturduğumuz rakı kadehleri ve kendi ayaklarımın üzerinde durabilmekle ödemeye çalışıyorum…
Kardam adam yapışımız, araba yıkayışımız ve her yaz tatilinde bir şekilde benim yüzümden hastaneye taşınmamız gerilerde kaldı… Ben 30?a dayandım.. Hayat telaşını çok yoğun yaşayan babam şimdilerde emekli.. Koşturmacayı ise ben devraldım.. Bilmem değiyor mu haftada 6 gün hesaplayamamdığım kadar uzun çalışmak…
Ailemden çalıp işe vermek…
Yolun yarısından sonra hayat hızlı geçermiş derlerdi..
Ondan mı şimdi telaşım bilemedim… Aslında iş güç kariyer bir yana sanırım insanın hayatındaki tek gerçek şey aile olmak..
30 ve 34 yaşına gelmiş iki çocuğa bakınca insan ne hissediyor bilebilecek miyim bilmiyorum.. Ama doğumundan itibaren her anını görebilmek bile şahane bir his olmalı…
Bildiğim tek şey…
Yarını değil bugünü yaşamak kıymet bilmek…
Tüm babalara, biyolojik olmayan ?baba? gibi adamlara babasını özlemle ananlara selam olsun..
Discover more from Erkan's Field Diary
Subscribe to get the latest posts sent to your email.