Cumhur Bumudur’dan şiir: “Sadece Akşam”

Sadece Akşam

yorgun bir aceleyle

koşup gidiyor zaman

koyu bir duman çöküyor

sokakların ışıklı yalnızlığına

üzerine toplu mezarlığın

duman hep aynı duman

sadece ölüm

tükenmiş coğrafyayı

çığlığı dolduruyor yaşam kapının

kimin habercisi, kimi çağırıyor

unutturabilir mi

yıkıntılar arasından  yükselen

ölüm kokularını

sadece yaşam

içimizdeki

kır çiçeklerini ezerek

akıp gidiyor zaman

bir şehir daha doğdu az önce

şehirler tuzak, şehirler veda

dizlerim titrek

buğulu bir cam kaptan

dökülerek

usulca toprağa karışıyor

sarsak sevdam

sonsuzluğa uzanan tohumları yeşertmeye

sadece sensiz