STORM CORROSION
Aylardır beklediğim albüm ya da proje sonunda gün yüzüne çıktı. Derin bir şaşkınlık var bünyede, sanmayın ki bu şaşkınlık albüme kavuştuğum için değil, tamamen ne umdum ne buldum hali…
Storm Corrosion bünyesindeki isimler ile büyük bir beklenti oluşturmuştu bende. Steven Wilson ve Mikeal Akerfeldt gibi iki isimi bünyesinde barındıran bir proje için beklentiye kapılmamak haksızlık olurdu ki projenin ortalığa çıktığı ilk zamanda kadroda Mike Portnoy bile vardı. Sonrasında Mike Portnoy projeden ayrılmak zorunda kaldı.
Steven Wilson ve Mikeal Akerfeldt gibi iki müzisyenin en göze batan özelliği ne diye sorsak kuşkusuz cevap ikisinin de melodi canavarlığı olur. Bu iki kafadar müziklerinde melodilerini ortaya atmadan hiç çekinmezler. Tek şarkıda en 5 şarkıya yetecek melodiyi bir çırpıda harcarlar ve bunu oldukça güzel bir düzen içerisinde sunarlar. Bir Anestezi, bir Face of Melinda ilk aklıma gelen şarkılardan… Bu iki kafadarın öyle bir müzikal portfolyosu var ki ikisi bir araya geldiğinde ortaya çıkacak şeyi tahmin etmek, inanın 6 ay boyunca benim hayal gücüme sığmadı, sürekli gelecek ‘inanılmaz’ melodileri bekledim…
Ve sonunda albüm çıktı. Beklentilerimi neredeyse hiç karşılamayan bir albüm olarak çıktı hatta. Keşke bu kadar beklemeseymişim bile dedim. Beklentim tamamen doymak bilemeyeceğim melodiler üzerine kuruluydu. Ancak bu iki kafadarın en iyi yaptığı (bence) şey bu albümde neredeyse yok gibi. Resmen “melodi” kullanmamak için kendilerini kasmışlar. Zaten albümün genel anlamda akustik ve ‘deneysel’ yapısı, var olan melodileri de bir o kadar kısırlaştırmış.
Bazı şarkılarda bariz bir Opeth etkisi olduğunu söyleyebiliriz. Happy adlı şarkı tam anlamıyla bir Opeth melodisini barındırıyor, hatta kullanılan gitar tonu bildiğiniz Opeth gitar tonu. Bazı şarkılar ise Steven Willson’ın solo albümünden sonra girdiği kaotik müzik anlayışının biraz daha ‘elektronik’ leşmiş hali. İyi mi? Pek değil, Steven’ın girdiği yeni yol zaten zordu. Bu elektronik halle durum iyice içine girilmesi zor bir müzik haline almış. Demek istediğim şu ki; ikili müzikal zekalarını şarkılarda birleştirmekten çok, kendi anlayışlarını şarkılara yedirmişler. Bu da bazı şarkıları Opeth yaparken, bazı şarkıları Steven Wilson yapmış. Yeni bir şey söylemektense, Opeth etkileşimli Steven Wilson denemesi olmaktan öteye gidemeyen bir proje haline gelmiş Storm Corrosion.
Storm Corrosion belki de beklentilerimin çok yüksek olması sebebiyle olmamış bir proje haline geldi gözümde ama haksız da değilim hani. İşin içinde bu iki eküri olunca beklentileri çok yükseltmeden beklemekte olmazdı sanırım. Benim gönlüm rahat.
www.birbabaindie.com