Cumhur Bumudur bir şiirle döndü: “Şaşkın”

Şaşkın

 

hiçbir şeye ait değilim
ve ortasındayım her şeyin

yolumu kaybettim
ararken kafdağının
utangaç yamacını

saklanmıştı gündoğumlarının sırrı
kırık bir aynanın
karanlık yüzüne
kaldı bana
yanlış anlamaların
çorak bozkırı

zıpladım ben de bir keçi postunda
en uzlaşmaz kayasına
gördüğüm ilk keltepenin
ardımda bıraktığım
şehirlere bakıyorum

gümbürdüyor kara bir bulut
geçerken huzurundan
mahzun aydedenin
korkup
uluyorum

bir de sesim çatlamasa
belki bu kösnül halkı
ininden bile çıkarırım

uzanıp
tutuyorum kıyısından
gözü yaşlı bulutu
akıyorum titrek alevinde bir mum ışığının

asağılarda
damlalarımla dokunuyorum
dalgaların köpüklerinde
alçalıp yükselen fısıltısına
yalnız bir okyanusun

kuyruğumu kovalıyorum
şeffaf bir balık olup
ne işim var ki benim bu karanlıkta
belli belirsiz bir ışık görüp
kanat çırpıyorum
gündelik zevklerinin peşinde bir ağa

hicbir şeye ait değilim
her şeyin ortasında

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.